YOLCU İLE ARABACI

 Faruk Nafiz Çamlıbel

Gurbet ademden kara, hasret ölümden acı

Ne zaman tükenecek bu yollar, arabacı

Henüz bana "Yolunun sonu budur!" denmedi

Ben ömrümü harcadım, bu yollar tükenmedi

Atları hızlı sür ki köye pek geç varmasın

Nişanlımın gözleri yollarda kararmasın

Düştüğüm yollar gibi sonsuzdur benim tasam

Bekleyenim olsa da razıyım kavuşmasam

Bir kere görse gözüm köyün aydınlığını

Kül bağlar içerimde bu kızıl kor yığını

Senin de yolun biter, diner gözünde yaşlar

Benim uğursuz yolum bittiği yerden başlar