OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİ

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder

Dante gibi ortasındayız ömrün

Delikanlı çağımızdaki cevher

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün

Gözünün yaşına bakmadan gider

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var

Benim mi Allahım bu çizgili yüz

Ya gözler altındaki mor halkalar

Neden böyle düşman görünürsünüz

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar

Zamanla nasıl değişiyor insan

Hangi resmime baksam ben değilim

Nerde o günler, o şevk, o heyecan

Bu güler yüzlü adam ben değilim

Yalandır kaygısız olduğum yalan

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız

Hatırası bile yabancı gelir

Hayata beraber başladığımız

Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir

Gittikçe artıyor yalnızlığımız

Gökyüzünün başka rengi de varmış

Geç farkettim taşın sert olduğunu

Su insanı boğar, ateş yakarmış

Her doğan günün bir dert olduğunu

İnsan bu yaşa gelince anlarmış

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar

Her yıl biraz daha benimsediğim

Ne dönüp duruyor havada kuşlar

Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim

Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar

Neylersin ölüm herkesin başında

Uyudun uyanamadın olacak

Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında

Bir namazlık saltanatın olacak

Taht misali o musalla taşında

Cahit Sıtkı TARANCI

---------------------
AÇIKLAMA
Hoca şiiri, ilkin 1 ocak 1963 tarihinde defterine almış, 3 aralık 1993 tarihinde de ikinci defterine çekmiş.